من

وصلم به خودم 
خودم رو می‌کشم روی زمین
بلند می‌کنم
می‌مالم به در و دیوار؛
راه می‌افتم دنبال خودم
دست از سرم برنمی‌دارم

بیست و هشت سال گذشته
خودم رو تازه هی پیدا می‌کنم 

فراسوی دوری

این که یه اتفاق حساب نمی‌شه

فقط یه عادته؛

یه عادت قدیمی.

ته ِ دلت قرصه، مطمئن باش.