ریسک

ببینم

اصلا تو اون عالم بی خبری کی می تونست تضمین بده که صدای نفسهامون بلندتر از صدای پایی که مثلا باید خبر از نزدیک شدن کسی یا دردسری می داد توی راهروهای به خیالمون خالی غروب دانشکده تون* نپیچه؟

* دانشکده فنی دانشگاه چمران اهواز

آشنا

: سلام هم کلاسی
- سلام. هم کلاسی؟
: هم کلاسی که نه، هم مدرسه ای
- ...
: که خیلی وقت پیش -از یه راه دیگه هم- آشنا شدیم

- ...
: یعنی یادت نمیاد؟

- ...
: بابا اسمم ...، دیگه چی بگم که بشناسی؟
- شناختم، وقتی گفتی "هم مدرسه ای"!
: اینقدر بی سر و صدا؟
- آخه عادت کرده م سرصدا ها رو....
: تو دلت بکنی!

اسم "آدم آهنی" -گرچه یادش نبود- یادگار همین هم مدرسه ایه